Sana Valiulina, Tataars/Ests/Russisch/Nederlandse auteur, schreef onlangs een mooi essay voor de Groene. Over schrijven in je eigen taal of in een vreemde taal, over meertaligheid dus. Enkele citaten die ik instemmend aanstreepte:

‘Je kunt je soms dichter bij iemand voelen die tweeduizend jaar geleden in een inmiddels dode taal heeft geschreven dan bij je leeftijdgenoot met wie je dezelfde taal spreekt’.

‘De cultus van identiteit en de daarmee innig verbonden moedertaal is een typisch Europese uitvinding. Het is een overblijfsel van het nationalisme dat in Europa in de negentiende eeuw was ontstaan, in de twintigste eeuw explodeerde en dat in de 21ste eeuw weer de kop opsteekt’.