De biografieën van Roger van de Velde, Paul Méral en Jef Last: ik heb er soms ongemeen van genoten, notities gemaakt, in de kantlijn met potlood zelfs menigmaal streepjes gezet. Lezen dat de stukken er af vliegen. Maar Jolande Withuis heeft me dit jaar echt overdonderd met haar biografie over Jeanne Bieruma Oosting (1898-1994). Het is de female gaze van Withuis die zo ontzettend veel nieuwe inzichten heeft opgeleverd over een kunstenares die een leven lang tegen vooroordelen heeft gevochten. Met dank aan de prachtige stijl van de biografe is dit boek bovendien een groot genoegen om te lezen. En het is met dank aan haar retorische kracht dat Withuis er, zelfverzekerd en wilskrachtig als haar onderwerp, in slaagt een verrassend beeld neer te zetten van deze kunstenares die na de oorlog vooral bekend is geworden met sterk impressionistisch werk, stillevens en prettige landschapjes, maar voor de oorlog excelleerde in krachtige grafiek waarin het macabere, het duistere en het erotische de boventoon voerde. Volgend jaar is dat veelzijdige oeuvre in diverse musea te zien: Museum Belvédère, Museum Henriette Polak, Museum Maassluis, Museum Staal en het centrum voor prentkunst Nobilis.

Jolande Withuis, Geen tijd verliezen. Jeanne Bieruma Oosting 1898-1994