Anna Raadsveld was er nog niet, iemand die slecht ter been was zocht de ingang en vroeg om hulp, een enkeling haalde nog snel een bekertje koffie, slechts een paar minuten voor aanvang was het onrustig in het verder zo idyllische oord rondom Dekemastate. Maar klokslag half vier zat iedereen op meegebrachte tuinstoelen (wat heb ik daar al vele soorten en maten van gezien), op versleepte tuinbanken of gewoon lekker in het gras. Anna had zich comfortabel geïnstalleerd met een flesje fruitsap dat zo gastvrij was klaargezet door de vrijwilligers van Dekemastate en we konden beginnen. We bevonden ons op een grasveld naast een van de oudste states, achter ons een fraai tuinbeeld, voor ons een verrukkelijke bloementuin, kortom afleiding genoeg. En toch wist Anna meteen de aandacht van iedereen te trekken. Het zomerse maar toch ook erg melancholische strandverhaal van Lotte Dondorp werd aandachtig beluisterd. Gelukkig was er versterking en zaten we in de luwte van een kas, want de wind deed erg haar best om het gesproken woord te verstoren. Maar Uitgesteld Geluk heeft weer overwonnen. 35 mensen klapten na een klein half uur glimlachend en tevreden hun stoeltjes weer in.