Schrijver en illustrator Mirjam van Houten heeft nog niet zo lang geleden haar domicilie gevonden in een stijlvolle, riet gedekte woning uit de achttiende eeuw. Als klein meisje fietste ze al vaak langs dit sprookjesachtige huis en nu mag ze er daadwerkelijk haar fantasie de vrije loop laten. De woning is beslist niet groot, maar juist in die kleine ruimtes voelt Mirjam zich enorm thuis. Toch wordt er hard gewerkt aan een nieuw atelier in de tuin. Daar zal ze in de toekomst in alle rust kunnen werken, want nu staat haar moderne tekentafel noodgedwongen nog tussen klassieke, donkere meubels in de woonkamer.

Ze werkt – zittend- eigenlijk altijd op groot formaat aquarelpapier (300 grams, 57 x 40 cm.), dat met gouache verf van een grijsachtige grondlaag wordt voorzien. Een storyboard ligt onder handbereik en aan de hand daarvan brengt ze met potlood schetsen aan op de grondlaag. Vervolgens begint ze te schilderen: ‘Gouache is dekkend, vergevingsgezind, zo kan ik kleine foutjes gemakkelijk wegwerken.’

Opvallend is dat de muren van haar huisje nog kaal zijn, terwijl haar werk altijd uiterst kleurrijk en gedetailleerd is. Kunst komt er aan de muur, daar is ze zeker van, maar of dat ook eigen werk wordt? Die vraag geeft ze nog wat tijd. Mirjam is sowieso geïnteresseerd in kunstenaars die de grens tussen illustraties en beeldende kunst bewust wat vaag houden. ‘Je bent als illustrator niet alleen met jezelf bezig, maar ook met de vraag of kinderen ’t leuk zullen vinden, of ouders het willen kopen.’ Maar eigenlijk vindt ze dat haar boeken wel wat meer richting kunstboeken mogen bewegen. ‘Daar krijg je wat eigenzinniger werk van.’ 

Gevraagd naar voorbeelden noemt ze als eerste Joke van Leeuwen: die vindt ze héél sterk. ‘Haar beide talenten, schrijven en illustreren, lopen zo mooi in elkaar over. Ik ben zelf ook altijd op zoek naar een dialoog tussen tekst en beeld. Illustraties moeten meer bieden dan alleen het verhaal ondersteunen.’  Maar dan haalt ze vlot allerlei boeken uit de kast die haar in toenemende mate inspireren: van de Vlaamse Ingrid Godon bijvoorbeeld, Harriët van Reek, de Praagse Daisy Mrázková. de Italiaanse Beatrice Alemagna of Kitty Crowther uit België. Ze leert van hen om wat losser te worden, slordiger zelfs: ‘Niet alles hoeft te kloppen. Ik heb zelf de neiging om met scherpe lijnen contouren neer te zetten en dan wil ik met het schilderen ook netjes binnen de lijnen blijven. Het mag wat losser allemaal.’

Voor Museum Belvédère en uitgeverij Afûk werkt ze aan een serie over het thema ‘museum’. ‘Ik dacht eerst aan een wat meer educatieve aanpak: hoe werkt het in een museum, wie werken er, et cetera. Maar uiteindelijk besloot ik iets te maken dat gaat over de vraag wat er met je gebeurt als je door een museum loopt, als je geraakt wordt door een schilderij.’ 

Mirjam van Houten (1977) woont en werkt in Beetsterzwaag

Verschenen in MB van Museum Belvédère