“The arts are our salvation – the only thing that allows us to heal and also helps us dream about what will make the world a better place” Nick Cave 2013

Nick Cave. Bij het horen van deze naam is het moeilijk om niet direct – Oh Lord – in de armen van de befaamde Australische zanger te vallen. Onderwijl zachtjes enkele maten van The Ship Song prevelend. Maar deze keer ben ik voor de wereld van een hele andere Nick Cave gevallen, namelijk voor die van de Amerikaanse trans-artist die werkt als maker van sculpturen, installaties, performance, video, design en mode. Min of meer toevallig waaide ik vandaag binnen bij het Trapholt Museum in Kolding (Denemarken) en werd compleet verrast door een voor Europa unieke tentoonstelling van zijn SOUNDSUITS. Wadde? Soundsuits, De pakken of kostuums maken namelijk geluid als ze gedragen worden.

In een op video opgenomen interview vertelt Nick Cave dat hij het liefst werkt met materialen die geen functie meer hebben of die anderszins geen waarde meer hebben. Juist die dingen, die als het ware gemarginaliseerd zijn, wil hij een nieuwe waarde, een nieuwe functie geven. Door oude materialen te verwerken in kostuums die – soms op bijna mythische wijze – refereren aan begrippen als transformatie en identiteit. En juist door gebruik te maken van alledaagse, nog altijd herkenbare materialen weet hij het fantastische, het ongelooflijke, het onverwachte, het buitengewoon buitensporige te creëren. De identiteit van de drager verdwijnt doordat de kostuums het gehele lichaam, inclusief het gezicht, bedekken.

In het museum zijn ongeveer veertig beelden dicht op elkaar geplaatst op een licht verhoogd podium. Het is alsof je voor een toneel staat vol reusachtige personages die alleszins de menselijke maat zijn ontstegen. De vrolijke, felgekleurde wezens, die talloze associaties oproepen (Arcimboldo, de beelden op Paaseiland, totempalen, heiligenbeelden, carnaval, Afrikaanse maskers) zijn, dat zie je pas als je dichtbij staat, opgebouwd uit zowel kunstmatige als natuurlijke materialen: geverfd haar, kralen, knopen, stof, speelgoed, takken en wat niet al. De ontwerpen zijn zowel traditioneel, het haak- en breiwerk refereert aan artisanale kostuums maar ook aan harnassen, als avantgardistisch. De basisvorm is vaak de A-vorm die volgens Carver wordt ingegeven door een grote gelijkenis met de mijter van kardinalen en bisschoppen, maar ook met condooms.