Deze boeken besprak ik in Op en út, het programma van Douwe Heeringa voor Omrop Fryslân: Meindert Bylsma, ‘En dêr marsjear ik hinne’. Elikser, Ljouwert 2016. www.elikser.nl Dimitri Verhulst, ‘Spoo dee doo’. Atlas Contact, Amsterdam / Antwerpen, 2016. www.atlascontact.nl Joseph Roth, ‘Joden op drift’. Vertaald door Els Snick. Voorwoord Geert Mak. Bas Lubberhuizen, Amsterdam 2016. www.lubberhuizen.nl

Een naakte jonge vrouw en een vaas zonnebloemen. Zo ziet het begin eruit van de uitgeverij van de vrijdenker en gemankeerde poëzieliefhebber Geert van Oorschot (1909-1987). De beeltenis werd gemaakt door kunstenaar Corneille en siert het omslag van de dichtbundel Gestalten en seizoenen (1945) van Charles B. Timmer. Bovendien tekende Corneille het eerste vignet van de uitgeverij, dat nadien nog zo vaak de prachtige slanke boekbandjes van de uitgeverij zou sieren. Mooie regels in het openingsvers van de bundel zijn – ongetwijfeld onbedoeld – fraai van toepassing op de uitgever Geert van Oorschot: ‘Dan zal ik een zuil aan uw [meer…]

‘Ik ben 7 januari jarig. Jij?’ ‘Ik bin de ien nei koartste dei jierdei. Hoech ik it ek net sa lang te fieren.’

Eind jaren negentig bestudeerde ik het werk van Paul de Wispelaere vrij intensief. Onderstaande fragmenten uit mijn onderzoek hebben nooit een plaats gekregen in mijn uitvoerige essay over Louis Paul Boon en het modernisme in Vlaanderen, noch in mijn dissertatie. Nu ik vandaag hoor dat Paul is overleden, zet ik dit onvoltooide werk maar op deze pagina.    […] Na de oorlog blijft de moderne literatuur nog lang een gesloten boek voor Paul de Wispelaere. In 1947 slaat de romantisch-expressieve schrijver De Wispelaere zijn cahiers met persoonlijke ontboezemingen voorlopig zelfs helemaal dicht. Hij zal lange tijd nauwelijks nog aan schrijven toekomen, want [meer…]

Deze boeken besprak ik op 26 november 2016 voor Op en út, het radioprogramma van Douwe Heeringa voor Omrop Fryslân: Durk van der Ploeg, ‘De lêste floed’. Het Nieuwe Kanaal, Ljouwert 2016. www.hetnieuwekanaal.nl Ernest Hemingway, ‘Parijs is een feest’. De Arbeiderspers, Amsterdam 2016. www.arbeiderspers.nl Jeroen Olyslaegers, ‘Wil’. De Bezige Bij, Amsterdam 2016. www.debezigebij.nl

Noordelijk Film Festival 2016 : de kop is eraf. De openingsfilm heb ik overgeslagen en ik liet me onderdompelen in de film ‘Mellow mud’ (‘Es esmu seit’) van de Letse regisseur Renars Vimba. De film draait om Raya, een meisje dat haar achttiende verjaardag in zicht heeft, en een jonger broertje Robis. Ze groeien op onder redelijk armoedige omstandigheden op het platteland en hun huis is alleen via allerlei modderpaden te bereiken. Deze kinderen zijn niet geboren voor het geluk, dat voel je al heel snel. De weg naar volwassenheid is een lange, opstandige en pijnlijke, met een vader die [meer…]

Over de vorige films schreef ik zomaar wat op. Bij “All the beauty’ (‘Alt det vakre’) heb ik het lastiger. Heb ik genoten? Jazeker! Want? Man, schrijver, is ongeneeslijk ziek en vraagt zijn ex-geliefde om hem te helpen bij het voltooien van zijn laatste werk: een toneelstuk over hun beider leven. Ik heb kortom een prachtig liefdesverhaal gezien. Hou je daar van dan? Nee, eigenlijk niet. Dus? Ja. Uh. Misschien was het de complexiteit van deze liefdesgeschiedenis die me geboeid deed kijken. De intensiteit waarmee twee ex-geliefden terugkijken op een alles verterende liefde die ze sedert hun jeugd voor elkaar [meer…]

Als Han van Meegeren een kundig schilder was, dan is Rudolf van den Berg een kundig filmer. Maar net zomin als Han van Megeren een waardevolle bijdrage heeft geleverd aan de moderne kunst van de twintigste eeuw, kan Van den Berg een cineast genoemd worden die een bijzondere film heeft afgeleverd met ‘Een echte Vermeer’. Wat een ongelooflijke kitschfilm is me dit. Slechte grime (opgeplakte snorren en rare pruiken), slechte acteurs (veel geschreeuw, drukke gebaren, wijn die voortdurend over hemden vloeit, Jeroen Spitzenberger die in zijn hand schijt), goedkope decors, dialogen die enerzijds ongelooflijk clichématig zijn en anderzijds onwaarschijnlijk grof [meer…]

De dichter Herman Gorter (1864-1927) oogst in Nederland en Vlaanderen nog altijd veel bewondering. In de vorige eeuw werd hij druk bestudeerd door met name Enno Endt en biograaf Herman de Liagre Böhl en erkenden de dichters van Vijftig (o.a. Lucebert) schatplichtig te zijn aan zijn werk. In deze eenentwintigste eeuw wordt nog immer in proefschriften en studies aandacht aan Gorter geschonken, in 2010 werd Verzen (1890) herdrukt in de befaamde reeks klassieken ‘Perpetua’, de schrijver, acteur en performer Ramsey Nasr verfilmde Gorters gedicht ‘Ik was toen een kleine jongen’ voor zijn fameuze reeks filmpjes ‘Dichter draagt voor’ en nog [meer…]

It nijsgjirrige oan it wurk fan Alma Tadema liket my om syn biografy neist it wurk te lizzen. It wurk sels lûkt my net hiel bot oan, in soad prachtige technyk fansels, mar ik mis persoanlikheid. Dat byld feroaret lykwols as jo kennis nimme fan syn libben en syn wrâld. Dan begjint it wurk ynienen wol mear te libjen, alteast foar my. Soks moat Lida Dijkstra miskien ek belibbe hawwe? Yn har boek ‘Wenje yn in skilderij’, in útjefte fan it Fries Museum en Wijdemeer, hat se besocht dat ûnbidich grutte oeuvre en dy waansinnige status fan Alma Tadema lytser [meer…]